Vaak ben je geneigd om altijd een antwoord te geven. Zeker wanneer je in discussie bent, of een meningsverschil hebt. Dan wil je graag jouw mening nog even bestempelen, de ander overtuigen van jouw waarheid, je gelijk halen, iemand een poepie laten ruiken!

En dan?……….

Wanneer je “in the heat of the moment” dingen roept, roep je soms wel eens iets waar je achteraf spijt van hebt. En was het dat nou waard???

Je hoeft niet altijd een antwoord te geven, hoe lastig ook. Neem bepaalde dingen aan, en laat het daarbij. Wij kunnen niet allemaal dezelfde mening hebben over een onderwerp, dat is gewoon ONMOGELIJK.

Maar waarom is dit onmogelijk?

Ieder leeft zijn/ haar eigen leven of zijn/ haar eigen manier.
(Vanaf nu schrijf ik zijn, maar bedoel ik natuurlijk ook haar.)

Ieder is op zijn eigen weg aan het wandelen. Wij mogen af en toe met elkaar mee lopen, soms wat langer samen wandelen, maar nog steeds is iedereen op zijn eigen pad aan het wandelen. Ook jij!

Ik weet niet wat jij allemaal hebt meegemaakt waardoor;
Jouw mening anders is dan mijn mening;
Jouw waarheid anders is dan mijn waarheid;
Jouw verwachtingen anders zijn dan mijn verwachtingen.

Waarom is lastig om te begrijpen?

Wanneer je op de snelweg rijdt, gaat niet elke auto dezelfde kant op. Iedereen is onderweg naar zijn eigen bestemming!

Als je nu eens zo kijkt naar iedereen in jouw omgeving, naar jouw relaties, kun je dan begrijpen dat ook zij op weg zijn naar hun eigen bestemming?

Dat jij hen er niet van hoeft te overtuigen dat jouw weg de beste weg is?
Iedereen heeft een eigen bestemming, hoe kan jouw weg dan de route naar de bestemming van de ander zijn? Ook al loop je samen, dan nog is de weg voor iedereen anders.

Iedereen heeft een andere visie, een andere kijk op het leven.
Als bestuurder van een auto, zie jij de weg anders dan de bijrijder.

Vandaar dat dan ook soms het beste antwoord, geen antwoord is.